غزلواره

غزل به پای تو ریزم، غزل به یاد تو خوانم

تو چون سپیده بیایی ، به بامداد تو خوانم

سرشک دیده بریزم، غبار ره بنشانم 

نماز شوق و صفا را ، به اجتهاد تو خوانم

شمیم عطر تو بویم ، شراب عشق تو جویم 
اسیر موی تو باشم ، به انقیاد تو خوانم

هزار بادیه رفتم ، گل وصال تو جستم
حدیث عشق و وفا را به استناد تو خوانم

"می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان"
که من به بوی تو مستم، و برمراد تو خوانم

هزار جهد و "تمنا" برای وصل تو کردم
که چون "شکوفه" بیایی ، و من به یاد تو خوانم

 19 اکتوبر 2014

شور شکوفه

تقدیم به همسرمهربانم،

محو تماشای توام ، ای آن که رویای منی
بی خود ز دنیای خودم ، زیرا که دنیای منی

با جلوهء جادوی تو، محراب من ابروی تو
ماوا کنم در کوی تو ، چون عشق و ماوای منی

با مهر تو افسون شدم، چون جان ز تن بیرون شدم
قیسی بودم مجنون شدم، زان دم که لیلای منی

شیدا شدم زافسون تو، دل بسته و مجنون تو
من وامق مفتون تو ، تو همچو عذرای منی

واز عشق تو فانی شدم، بهر تو قربانی شدم
من شیخ صنعانی شدم، تو دخت ترسای منی

گیسوی مشکین فام تو ، دل را نماید رام تو 
چون یوسفی در دام تو ، همچون زلیخای منی

دل بسته ام با شور تو ، بشکفته اندر نور تو 
بینا تویی من کور تو ، هردم تمنای منی

 30 آگست 2014- رجاینا ، کانادا

هجران

دیشب ز داغ فرقت لیلا گریستم

مجنون شدم به یاد هریوا گریستم

چون یوسفی فتاده به زندان زندگی

یعقوب وار و همچو زلیخا گریستم

سیل سرشک، داغ فراقم به یاد داد

دل خسته همچو لاله ی حمرا گریستم

در اشتیاق لحظه ی دیدار روی او

جانم به لب رسید و سراپا گریستم

روزم در این دیار، ز هجرش سیاه گشت

در اشک، دست و پا زده، شبها گریستم

تنها وصال شهر و دیارم دوا بود

در انتظار و غرق تمنا گریستم

23 نوامبر 2011 - کانادا - شهر رجاینا